قزوین فردا

جوادغلامیان در"وبلاگ آرامش وهفته نامه رایحه مهر" نوشت:در سالهای اخیر بسیاری از مصاحبه های اختصاصی سران مملکت را با رسانه های دیداری و نوشتاری داخلی و خارجی خوانده و یا مشاهده کرده ایم. مصاحبه هایی که اگر به دو قسمت مصاحبه با رسانه های بیگانه و مصاحبه با صدا و سیمای جمهوری اسلامی تقسیم کنیم، به تفاوت های عمیق بین این دو بیشتر پی خواهیم برد. تفاوتهایی که از ظاهر مجری گرفته تا نحوه بیان و نوع سوالات حتی چیدمان و دکوراسیون به وضوح به چشم می خورد.

شاید شما هم بخش هایی از مصاحبه اخیر صدا و سیما با رئیس جمهور دکتر روحانی دیده یا شنیده باشید. مصاحبه ای سرد و بی روح، پر از حاشیه های اضافه و تعاریف غیر ضروری و بخشهایی که به به قول ژورنالیست ها، به مصاحبه ای زرد پهلو می زد. فقط کم مانده بود که مجریان توانا (!!!) و مورد نظر آقای رئیس جمهور از دکتر درباره غذای دلخواه و رنگ مورد علاقه و تفریحات روزانه هم سوال کنند تا جنسمان جور شود و نمایش تکمیل.

اما قصد این حقیر از نگارش این مطلب انتقاد از دفتر رئیس جمهور محترم برای انتخاب مجریان فرمایشی برای مصاحبه رئیس جمهور نیست چون درهمه دوره ها رسم بر این بوده که مجریان مصاحبه رئس جمهور به انتخاب خود روسای جمهور بوده است اما سوال مردم از صداو سیما که لفظ ملی را نیز یدک می کشد این است اگر مصاحبه های تشریفاتی  و یکطرفه در گذشته مورد نقد بوده،آیا قرار نیست این روند اصلاح شود ومی بایست همچنان پرسش های جدی مردم،در مصاحبه ها مغفول بمانداگر قرار است این روند ادامه یابد دیگر نیازی به مجری نیست رئیس جمهور می تواند رویروی یک دوربین نشسته و مستقیم و به صورت یکطرفه با مردم صحبت کند.

 اما نکته دوم  تجربه مصاحبه های قبلی روسای جمهور نشان داده مصاحبه های فرمایشی و یکطرفه تاثیر نامطلوبی بر افکار عمومی می گذارد و از میزان محبوبیت مصاحبه شونده نیز می کاهد و باعث می شود که مردم نیز با اهمیت کمتری به مصاحبه وحتی سخنان رئیس جمهور توجه نمایند .

مسئولین محترم صداو سیما آیا وقت آن نرسیده که تحول جدی در این مصاحبه ها صورت گیرد و به مانند زمان مناظره ها مجری هر که می خواهد باشد اما سوالات طوری تهیه شود که همه طرز فکرها و ایده ها اغناء شوند  رودررو هم از نقاط ضعف و هم از قوت دولت  سخن بگویند .

اگر یک بی سوادی مثل ما که دسترسی نیز به رئیس جمهور ندارد سوالاتی در ذهنش تداعی شد چگونه و کجا باید این سوالات را از  رئیس دولت بپرسد سوالاتی که امروز دیگر مختص یک قشر و یا تیپ خاصی نیست و بر زبان بسیاری از مردم جاری است و بی جواب مانده و خواسته و یا ناخواسته از چشم های تیز بین مشاورین و مجاورین رئیس جمهور که دقت بالایی نیز دارند و به همه امور توجه می کنند حتی در انتخاب مجری مصاحبه رئیس جمهور نیز وسواس به خرج می دهند تا جایی برای مجری مصاحبه با رئیس جمهور یک روز باید در قرنطینه باشند نیز پنهان مانده است .

آقای رئیس جمهور بنده به عنوان یک فردبی سواد مدت هاست در ذهنم یک سوال مبهم و بی جواب مانده است  خواهشمندم که از وزرای محترم دولت که دارای سواد عالیه می باشند بپرسید در توزیع سبد کالا قرار بر آن بود که نشانه توجه دولت محترم به اقشار محروم و مستضعف جامعه باشد نه اقدامی خسارت‌آفرین و همراه با توهین و تحقیر نسبت به مردم آیا تدبیر دولت محترم این بود که انبوهی از محرومان در سرمای زیر صفر درجه و در صف‌های طولانی به مراکز توزیع سبد کالا آورده شوند و دهها پی‌آمد ناپسند دیگر که رسانه‌های دشمن طی چند روز اخیر از آن با عنوان یک سوژه داغ برای سیاه‌نمایی علیه ایران اسلامی – آن هم در ایام‌الله دهه فجر - استفاده کرده  و هنوز هم می‌کنند! آیا بی تدبیری صورت گرفته را می توان با یک عذرخواهی ساده حل و فصل نمود تکلیف آنهایی که خسارت مادی و معنوی و روحی دیده اند چه می شود؟....

آقای رئیس جمهور آیا واقعا از افکار عمومی، بخصوص اساتید و دانشجویان دعوت نمودید تا مسائل کشور را مورد  نقد و بررسی قراردهند  بنده به عنوان یک دانشجوی ژورنالیست که نان بازوی خودش را می خورد و وابستگی نیز به نهادهای نظامی و امنیتی نداردبدون هرگونه مواضع افراطی و خشونت طلب از شما خواهشمندم که برای روشن شدن اذهان یکی از متون اصلی  «توافق نامه ژنو» را در اختیار همین اساتید و دانشجویان قراردهید تامورد تحلیل و بررسی قرارگیرد اگر در این توافقنامه حقی از ملت ایران تضیع نشده چه لزومی دارد که طرف غربی هرروز به تفصیل به آن بپردازد اما جنابعالی و وزیر امور خارجه کشورمان همواره بر محرمانه بودن مذاکرات تاکید نمائید . آیا با وجود تعابیر و تفاسیر نگران کننده امریکا و اروپا و سکوت توامان جنابعالی، وزیر خارجه و سایر مسئولان دولتی در این مورد، بازهم دانشگاهیان ، نخبگان و عموم مردم حق تشکیک در مفاد و دستاوردهای ژنو را ندارند؟ آیا واقعا توافق نامه ژنو بازی برد- برد است وحقوق مختلف ملت ایران، از جمله حق غنی سازی در آن قید شده است؟ آیا صیانت از میراث شهداء و دانشمندان هسته ای، دغدغه یک عده بی سواد است که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند؟

سخن آخر اینکه آقای رئیس جمهور شما هم باید بپذیرند که قریب به نیمی از مردم به شما و برنامه هایتان رای ندادند و قرار نیست همه مردم و نخبگان حتی کسانی که به شما رای دادندتابع بی چون و چرای تصمیمات و دیدگاه های شما و همکارانتان باشندجمعیت منتقد نه معدوداست، نه کم سواد و نه بی سواد؛ اما به توافق ژنو نقد داریم. نقد داریم زیرا مختصر متن توافق منتشر شده نیز آنچه از حقوق ملت ایران که می بایست به صراحت و بر اساس NPT در توافق نامه درج می شده، گنگ و مبهم و قابل تأویل و تفسیر آمده. با کمی تأمل هم می شود فهمید نه تنها خبری از فروپاشی سازمان تحریم نیست بلکه خدشه‌ای هم بر تحریم های اصلی وارد نگردیده است .

آقای رئیس جمهور بر خلاف نظر جنابعالی  قشر منتقد توافقنامه مذکور مملو است از اساتید دانشگاه، متخصصین، دانشجویان، روحانیون، اصناف و رسانه ها ... که همگی فهیم و باسواداند و نان بازوی خویش را می خورند؛ نه اینکه بی سواد و مزدور و مواجب بگیر دیگران باشند  حضرتعالی نیز اگر واقعا «انتقاد» را لازمه پیشرفت، مانع دیکتاتوری و انتقادکنندگان را درخور تشویق می‌دانید، به کسانی که بسیاری از آنان با ارائه مستندات روشن، به توافقنامه ژنو انتقاد می کنند، تهمت «کم‌سوادی»! و مواجب‌بگیری!و .... نزنید؟! و چنانچه حاضر نیستید کمترین انتقادی را بپذیرید چرا پذیرش اشتباه و انتقاد را بزرگترین شجاعت مسئولان معرفی کرده‌اید؟!

و من الله توفیق

جواد غلامیان