قزوین فردا

  

انام الله لشکری نویسنده کتاب ضیاءآباد مهد گردو/گاهی اوقات پیدا نمودن یک مطلب جهت پرداختن به آن ونوشتن معنی درباره آن زمان طولانی را می طلبد

و تازه پس از پیدا نمودن یک سوژه و مطلب بایستی به تحقیق در باره آن و جمع آوری اطلاعات و...نمود خصوصا سخن اگر از یک موجود جاندار یا یک منطقه تاریخی با قدمت فرهنگی تنوع محصولات و... باشد کاری بس دشوار و زمان برمی باشد. سخن گفتن از موجودی که تاثیر مستقیم بر زندگی داشته و دارای خواص مختلف علمی ، پزشکی و...میباشد . موجود جانداری که دین اسلام، پیامبر(ص)وائمه معصومین (ع)مد نظرشان بوده روایت ها و احادیثی در این باره بیان شده و خود نیز به رشد و پرورش آن اهتمام می ورزیدند و در این راه چه بسیار تلاش می کردند

امام صادق (ع) در حدیثی می فرماید شکستن یک شاخه از درخت شکستن یک بال فرشته است

و شاعر توانا سروش چه زیبا می فرمایید:

هرکه مرا کشت خودش کشته شد

هرکه مراکشت زغم رسته شد

هرکه مرا یار شد اندر جهان

در دو جهان از غم دل رسته شد

بله سخن از درخت و میوه آن است آن هم محصولی که ارزش صادراتی و ملی داشته و یک سرمایه در امر صادرات محسوب می گردد محصولی به نام گردو و در منطقه ای به  نام ضیاءآباد .

ضیاءآباد یکی ازبخش های کهن استان قزوین که در موقعیت 47درجه 27دقیقه طول جنوبی و36درجه و صفر دقیقه عرض جنوبی خط استوا واقع شده است . یکی از نقاط بسیار مهم کشاورزی و باغداری در دهه های گذشته به حساب می آمده است بطوریکه کشت گندم آبی این دیار رتبه اول استان قزوین و زنجان را به خود اختصاص داده بود که از مزرعه کوشکک ضیاءآباد به عمل می آمد که این مزرعه از رود خانه ابهر رود تغذیه می شد که در طول یک دهه اخیر با احداث سد کینه ورز خشک گردید و مزرعه گندم آبی کوشکک به چراگاهی نه چندان قابل توجه ولم یزرع تبدیل شد .لازم به ذکر است که ضیاءآباد به عنوان یکی از قطب های کشاوزی استان محسوب وضیاءآباد در دهه های گذشته 22رشته قنات بزرگ و 15 قنات کوچک عمومی و شخصی داشته و چشمه سار های بیشماری در ان جاری بوده است .

وجود این منبع آب زیر زمینی بالا در فصل بهار در بعضی از باغات و مزارع این شهر به صورت زه آب از زمین بیرون می جوشید و راه عبور و مرور باغات را مختل می نمود . در حالی که بر اثر خشکسالی و بارش کم نزولات آسمانی طی چند سال گذشته همه ی قنات ها و چشمه سار ها خشک گردیده است و آب به عمق 100متری و در بعضی مزارع تا عمق 200متری نیز پایین رفته است .

تولید اصلی این منطقه در زمینه محصولات کشاورزی گندم ،جو،انگور،و گردو می باشد که با توجه به موارد بیان شده تولید گندم و جو آبی به صفر رسیده و درصد بسیاری از باغات انگور خشک شده اند یا در حال خشک شدن هستند.منطقه ضیاءآباد تنها بخش کشاورزی  استان می باشد که در مقایسه با دیگر مناطق استان همجوار خود هیچ چاه غیر مجاز در آن یافت نمی شود که این نشان از قانونمندی مردم این سرزمین دارد اما منابع آبی زیر زمینی هیچ حد و مرزی ندارد که مانع از پایین تررفتن آب،در این شهر زر خیز شد که با حفره چاهای غیر مجازتوسط همجواران و مناطق وروستایی همسایه هرروز و هرسال بیشتر به این شکل دامن می زنند

اگر گندم ،جوو انگور در ضیاءآباد تولیدش به صفر برسد در جاهای دیگر این استان تولید این محصولات انجام میگیرد و جبران این کاستی را خواهند کرد. ولی این شهر محصولی پر ارزش و اقتصادی و پر منفعت در دامن خود پرورش داده که با ازبین رفتن آن جای جبرانی نخواهد بود

گردو یکی از درختان چند منظوره بسیار مهم و ارزشمند خشکباری است که علاوه بر ارزش غذایی بالا از محصولات ارز آور صادراتی  میباشد.از چوب ، میوه و حتی برگ گردو در صنایع مختلفی مانند چوب ،رنگرزی دارو سازی و غذایی استفاده می شود که در کتاب ضیاءآباد مهد گردو تالیف انعام ا...لشکری به اثبات رسیده ضیاءآباد زادگاه گردوی جهان ودارای مرغوب ترین نوع گردو می باشد  و تعداد95اصله از گردوهای نادر و نخبه طی چندین سال تلاش و تحقیق شناسایی شده اند این تعداد درخت بدون هزینه در مزارع و باغات این دیار در برابرچندین نمونه گردو استاندارد مانند (هارتلی ،چندر،پدرو،جمال و دماوند)که دونمونه جمال و دماونند باتلاش محققین ایرانی در دانشکده کرج طی 12سال تحقیق بدست امده است رقابت می کنند.

ناگفته نماندکه رقم جمال و دماوند که در سال 1363 از تمام نقاط گردوخیز ایران نمونه برداری شده اند از رقمهای شهر زر خیز ضیاءآباد میباشد

حال با توجه به آب،خاک واقلیم این شهر که زادگاه دونمونه گردوی استاندارد ملی و چندین نمونه دیگر که بدون آزمایش وتلقیح مصنوعی وپرورشی وجود دارد بی تفاوت بمانیم تا درمرض انقراض قرار گیرد .

همانگونه که پیش تر ذکر گردید  منطقه ضیاءآباد در دهه های گذشته با دارا بودن قریب به 40قنات کوچک و بزرگ  عمومی وشخصی وتعداد بی شماری چشمه و یک رشته ازآب ابهر رود همیشه سرسبز و سربلند بوده ومحصولات کشاورزی آن مانند (انگور،جو،گردووگندم )زبانزد خاص عام بوده است .قنات ها و چشمه ها خشک گردیده وجای خود را به چند حلقه چاه مجاز در منطقه ضیاءآباد داده اند .

آیا جای سوال و بسی تأسف نیست که حفر چاه های غیر مجاز هر ساله منابع آب زیر زمینی وملی رابه خطر بیندازد و هر ساله به طور میانگین 270اصله درخت گردو با ساقه و قطر دو متری خشک شده و توسط اره برقی بریده شود. آیا آیندگان نخواهند پرسید چه برسر محصول ملی و ارزشمند این دیار آمد. پاسخ به این سوالات در آینده بر عهده ی کدام گروه و چه شخصی خواهد بود .لذا امید است مسئولین و دست اندر کاران محترم برای برون رفت از این بحران کم آبی که باعث خشکیده شدن درختان و...خصوصا  اصله گردوی

نخبه چاره ای بیاندیشند و این ثروت جاندار ارزشمند بی زبان را نجات دهیم و زود تر چاره ای بیاندیشیم قبل از آن که دیر شود.

انعام الله لشگری