قزوین فردا

علی اصغر رضایی در وبلاگ دست نوشته های خود آورده است:... هفته دولت، عید غدیر، اربعین حسینی، دهه فجر، و تمامی مناسبت های درج شده در تقویم 6 ساله دیوار خانه کوچک مان ....

تقویم دیواری خانه کوچک مان پر شده است از علامت هایی که برای افتتاح المان شهدای گمنام تپه نورالشهدای فدک لحظه شماری می کند.

تقویم خانه ما مفتخر به صداقت است و تاریخ، گواه و شاهدی باانصاف.

تزویر و دروغ در وجود آن معنایی ندارد...

شهدای گمنام تپه نور الشهدا رفیقان پای ثابت روزهای این تقویم اند.

فدک و شهدای گمنامش همچون گذشته ی تاریخیشان غریب و غریب اند. شاید حکمتیست در به تاخیر افتادن ساخت آن هرچند بیش از 6 سال باشد ، شاید هم نبود روحیه جهادی در تفکر و عمل متولیان ساخت المان شهدای گمنام تپه نور شهدا.

بالاخره شهدایمان گمنام اند!!!

نه مادری و نه پدری.................

هنوز برایم درکش سخت و البته فراموش نشدنیست آن صحنه...

نگاه گریان و دوخته شده  مادر شهیدی از لابه لای حصاری  که سد و حایلی است چندین ساله، بین عاشقان به شهدا و آن قبور مطهر و مقدس.

زمزمه های مادر سالخورده بین آوای نسیم برگرفته از قبور شهدا شنیدنی بود.

 بعد از 22 سال هنوز چشم انتظار فرزندش است، وقتی پرسیدم مادر گویا منتظری؟

پاسخ می دهد بلی پسرم، منتظر اون کسی ام که دلم گداشه، همون کسی که چشمام به راهشه، نمیدونم شاید همین جا در تپه نور الشهدا باشه.ولی این حصار سدی شده برایم...

وقتی خبر افتتاح المان را در مناسبت های مختلف از مسئولین مربوطه جویا می شدم بی درنگ خبر آن را برای مادر شهید گمنامی می بردم که هنوز جای دستان پیرش بروی حصار فدک به یادگار مانده. و وی با خوشحالی وصف ناشدنی در کلامی زیبا می گفت الهی که شهید شوی...

ولی افسوس که تحققی در ساخت آن حاصل نمی شود و ما بر خلاف تقویم صادق دیواری خانه امان صادق نشدیم.تقویم خانه امان را نیز لکه دار کردیم هرچند وی راضیست از کتابت افتتاح المان شهدای گمنام در برگ برگش!گویا نگینی است برای او درج لغت "شهید" در تمامی برگ هایش.

حال که بعد از ماه ها خبر افتتاح المان شهدای گمنام را در 21 بهمن ماه 1392 در خبرگزاری فارس خواندم، خوشحال شده و خود را آماده ی حمل پیام و مژده ای ارزشمند کردم هرچند در اعماق وجودم ترس از وعده های دروغین مسئولین مربوطه را داشتم، ولی دل به دریا زده و برای خوشحالی مادر شهید گمنام راهی شدم.

درب منزل را زدم، آوای نواختن درب خانه به مانند همیشه نبود، غصه دارد می توان حس کرد، کودکی در را  باز می کند، از لا به لای درب باز شده نسیمی غم انگیز بر صورتم می نشیند، نسیمی آشنا... آری همان نسیم حمل کننده زمزمه های مادر شهید گمنام است.ولی از مادر خبری نیست...

امروز که از دیروز می گذرد نه خبری از مادر شهیدمان است و نه خبری از افتتاح المان شهیدان گمنام تپه نورالشهدای فدک...

خوشا به حالت تقویم دیواری خانه کوچک مان.  

(http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13921116001629)