قزوین فردا

به گزارش قزوین فردا به نقل از سایت صبح قزوین محمود انصاریان، معاون سیاسی حزب موتلفه اسلامی چندی پیش درگذشت و این گزارش به بررسی ابعاد شخصیتی وی از منظر دوستان وی پرداخته است.محمود انصاریان، یار دیرین موتلفه ودبیر جبهه خط امام ورهبری ومعلم با اخلاص وانقلابی  متولد ۱۳۳۴ در قزوین بود که در شب مبعث پیامبر اسلام دارفانی را وداع گفت.

مرحوم انصاریان از نیروهای فعال سیاسی قبل و بعد انقلاب بود.وی تحصیلات خود را تا پایان دبیرستان در قزوین گذراند و پس از آن وارد دانش‌سرای تربیت معلم شد.

مرحوم انصاریان پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، در کسوت معلم به الموت رفت و در آنجا مشغول به تدریس شد.وی همچنین در زمان مرحوم هجرتی در بحبوحه جنگ تحمیلی به عنوان مدیرکل آموزش و پرورش این شهر خدمات شایسته‌ای انجام داد.انصاریان پس از بازگشت از ایلام در امور تربیتی و سیاسی حضور پررنگی داشت تا آنجا که یک دوره دبیری حزب موتلفه قزوین را بر عهده گرفت.

خبرنگار سیاسی صبح قزوین، طی مصاحبه با چند تن از دوستان نزدیک مرحوم انصاریان به بررسی ابعاد شخصیتی این فرهیخته فرهنگی و سیاسی پرداخته است.

حمید آیتی غفاری از دوستان صمیمی مرحوم انصاریان:

من مرحوم انصاریان را از دوران تحصیل می‌شناسم و معتقدم ایشان انسان بی‌نظیر و پرکاری بود.

در حالی که روح دغدغه مندی درباره مسائل اجتماعی و سیاسی داشت اما همیشه در فعالیت های اجتماعی دارای ظاهری آرام بود؛ در رفتار بسیار آرام و متین برخورد می‌کرد به گونه ای که کسی احساس نمی‌کرد پشت این چهره آرام، روح پرتلاطمی باشد.

مرحوم انصاریان اهل جنجال نبود و کسی ایشان را به عنوان چهره جنجالی نمی‌شناسد.

وی در فعالیت‌های اجتماعی بسیار پرتلاش بود و در کسوت معلمی و مشاوره، همیشه کوشا و باانگیزه بود.

قبل و بعد انقلاب مرحوم انصاریان به عنوان چهره پرتلاش سیاسی مطرح بود و بعد از انقلاب با توجه به شناختی که اعضای حزب در تهران از ایشان داشتند و همچنین به دلیل ارتباطات نزدیکی که انصاریان با مرحوم عسگر اولادی و آقای حبیبی داشت، ایشان به عنوان معاون سیاسی حزب موتلفه اسلامی قزوین انتخاب شد.

معاون سیاسی سابق حزب موتلفه اسلامی قزوین، کارهای زیادی در زمینه حرکت‌های تشکیلاتی انجام داد و زمان زیادی برای این امورات صرف می‌کرد.

مهم‌ترین ویژگی اخلاقی مرحوم انصاریان، این است که همیشه متبسم و خندان بود؛ با مزاح و شوخی با دیگران برخورد می‌کردند و همین موجب می‌شد که برخورد ایشان برای افراد مختلف جذاب باشد.

محمود بروجردی از همراهان مرحوم انصاریان:

محمود انصاریان در مشکلات و اتفاقات مختلف همواره از راه امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری دفاع می‌کرد؛ همچنین وی از ارادتمندان آیت الله باریک بین بود و همیشه از ایشان حمایت می کرد.

دیانت و اعتقاد مرحوم انصاریان و این‌که حب و بغض شخصی نداشت، موجب شده بود که کسی نتواند خدشه‌ای به شخصیت وی وارد کند؛ زیرا انتقادات انصاریان به عملکرد احزاب و اشخاص بود و نه به خود آن‌ها و همه می‌دانستند ایشان مخالفت شخصی بر اساس مباحث مادی ندارد؛ بلکه بر اساس مبانی اعتقادی با برخی امور مخالفت می‌کند.

علی فتوحی از دوستان محمود انصاریان:

انصاریان دارای صفاتی مانند صبر، مقاومت، دینداری، اطاعت از ولایت، تواضع و فروتنی، علاقه به قرآن و محب اهل بیت و ائمه معصومین بود.

افرادی که از  گذشته وی را می‌شناختند به این نکته اذعان دارند که بخش زیادی از زندگی شبانه روزی انصاریان در جلسات مذهبی گذشته است.

انصاریان یکی از افراد فعال کانون تربیت اسلامی قزوین بود و اعتقاد به ولایت فقیه از مهم‌ترین باورهای وی بود.

انصاریان بقای انقلاب و کشور را متصل به این اصل ولایت فقیه می‌دانست و در اکثر جلسات دغدغه های مقام معظم رهبری و بیانات ایشان را اعلام می‌کرد.

وی به ثمر رسیدن فعالیت‌های دینی و سیاسی را در قالب فعالیت‌های منظم و تشکیلاتی ترسیم می‌نمود.

شرکت در نماز جمعه برای ایشان اهمیت زیادی داشت و دیگران را هم به شرکت در این برنامه تشویق می‌کرد.

وی همچنین در مسائل زندگی سهل‌گیر و قانع بود، با وجود این‌که از امکانات مادی چندانی برخوردار نبود.

پرویز شعبانی، دوست و هم‌دوره‌ای مرحوم انصاریان:

آقای انصاریان فرزند صالح استاد برجسته مدرسه علمیه صالحیه قزوین، شیخ حسن (ره) ـ الحق والانصاف که فضایل ارزشمندی را از پدر به ارث برده و خوب هم پرورش داده بود.

وی مانند همرزمان شهیدش ـ خصوصا شهید قدرت الله چگینی ـ تا آخرین نفس تیغ زبانش حتی لحظه‌‏ای دردفاع از حریم ولایت و ارزش‏‌های اسلام ناب محمدی (ص) و پاسداشت راه و رسم شهدای گرانقدر، در نیام سکوت و رفاه طلبی قرار نگرفت.

محمود انصاریان جلسات مذهبی ـ سیاسی فراوانی را با کمک دوست شهیدش قدرت الله چگینی گاه در مدرسه صالحیه و گاه در خانه باصفا و قدیمی پدری  برپا می‌کرد.

محافل انقلابی بسیاری در قزوین به مدد حمایت‌ها، مشورت‌ها و همراهی وی قوام و دوام یافته است.

محمد علی عادلی دوست صمیمی مرحوم انصاریان:

من با مرحوم انصاریان از دوران کودکی که هم‌کلاسی بودیم؛ وی هم‌کلاس و رفیق بسیار خوبی بود؛ آداب رفاقت را خوب به جا می‌آورد و همیشه بشاش و خندان بود.

با وجود وی من احساس تنهایی نمی‌کردم و روحیه شاداب ایشان در مدرسه باعث می‌‌شد که زنگ تفرح با بچه ها مچ ‌بیندازد و بازی کند.

هیچ وقت در درس و مدرسه مشکل غیر قابل حلی نداشتیم؛ زیرا همراه با محمود برای مشکلات راه حلی می‌یافتیم.

یکی از ویژگی‌های دوست داشتنی وی این بود که زود سلام می‌کرد و همچنین بسیار با بچه‌ها مزاح می‌کرد.

وی با وجود اینکه مشکلات جسمی داشت اما همیشه ورزش می‌کرد و دیگران را هم به ورزش تشویق می‌کرد.

پس از ورودش به دانشگاه تربیت معلم نیز همچنان با همان ویژگی‎‌های مثبت اخلاقی، جزو انقلابیون و زبده‌ها بود.

من و انصاریان همراه با شهید چگینی به جلسات قرآن می‌رفتیم و در آن محافل دور از چشم ساواک، انصاریان برای حضار اشعار انقلابی می‌خواند.

وی خانواده متدینی داشت؛ پدر و برادر ایشان روحانی بودند؛ پیش از انقلاب در ایام ماه رمضان قبل از طلوع آفتاب در منزل ایشان جلسات مخفی برگزار می‌شد که در این جلسات قرآن و کتب مذهبی خوانده می‌شد.

مرحوم انصاریان تاکید داشت که  اول قرآن را خوب بخوانیم، خوب بفهمیم سپس برای دیگران خوب بیان کنیم و نهایتا در این قرآن تامل و تفکر کنیم.

وی در حدود ۶ سال در الموت تدریس کرد و در آنجا هم جلسات قرآن راه انداخت و یک دوره تفسیر المیزان آموزش داد.

سپس وی وارد کارهای تشکیلاتی سیاسی شد؛ در کارهای تشکیلاتی خیلی صادق بود و هرگز سیاست بازی نکرد، بلکه ایشان با نگاه مدیرتی سیاسی بود.

انصاریان توانست افرادی را در حزب موتلفه تربیت کند که سیاستشان از دیانتشان جدا نبود.

وی به کار گروهی و جمعی اعتقاد داشت و سعی می‌کرد یارگیری خوبی در حزب داشته باشد؛ کارگروهی ایشان بر احزاب و دیگر گروه ها هم اثر گذاشت.

انصاریان دغدغه دین داشت و آخرین سخنرانی ایشان در کانون تربیت اسلامی درباره دغدغه‌های فرهنگی مقام معظم رهبری بود که این موضوع را بسیار عالی شرح داد.

وی با وجود اینکه حدود ۶۰ سال سن داشت اما مانند یک جوان دارای روحیه انقلابی بود و امتداد خط انقلاب را هرگز از یاد نمی‌برد.

زبان تیز و صریحی برای دفاع از حریم ولایت فقیه و ارزش‌های اسلام ناب محمدی داشت.

با توجه به قوه تقوایی که داشت، بسیار خوب می‌توانست افراد را بشناسد.

با افراد زیادی مشورت می‌کرد و اگر نظر طرف مقابل صحیح بود سریعا می‌پذیرفت و در این بین به جوانان بسیار اهمیت می‌داد.

وی انسان جامعی در همه ابعاد زندگی بود زیرا اهل قلم بود و بسیار خوب سخن می‌گفت و همچنین مطالب را خوب بیان می‌کرد.

یک شخصیت بزرگ منشانه دینی و سیاسی بود که به شدت عاشق امام حسین(ع) بود و به توصیه ایشان مراسماتی با حضور اشخاص برجسته در در مسجد پنجه علی برگزار می‌شد.

انصاریان فقط سیاسی نبود بلکه به دین قبل از سیاست اهمیت می‌داد و سیاست را تابعی از دین می‌دانست.

وی تقریبا تمام کتب شهید مطهری را خوانده بود و خود را شاگرد شهید مطهری می‌دانست و همچنین در اواخر عمر خود با شدت بیشتری به قرآن گرایش پیدا کرده بود.

محمود انصاریان در یک کلمه به معنای حقیقی انسانی متدین بود.